نور حق

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز

این سوخته رفت  دیگر باز نیامد

این مدعیان درطلب بیخبرانند

آنهم که دیگر رفت دیگر بازنیامد

اگر فطرت آدمی که همچون کتابی است و استعدادهای ذاتی هر کسی درآن نوشته شده است را یک بار بخوانی به تمام ابعاد وجودی انسان اعم از علم و معرفت، جهل و نادانی، کمال و نقصان او آگاه خواهی شد.

يا رب اين قاعدۀ شعر بگيتى كه نهاد
كه چو خيل شعرا خير دو گيتيش مباد
گفتنش كندن جان است و نوشتن غم دل
محنت خواندنش آن به كه ازو نارى ياد
خود از آن كس چه بكاهد كه تو خوانيش بخيل
يا بر آن كس چه فزايد كه تواش خوانى داد
كاغذى پر كنى از حشو و فرستى بكسى
پس برنجى كه چرا كاغذ زر نفرستاد

بنگر به ستاره كه بتازد سپس ديو

چون زر گدازنده كه بر قير چكانيش